Witamina D w zimie.

Światło słoneczne jest powszechne i odgrywa kluczową rolę w naszym zdrowiu, zwłaszcza jeśli chodzi o witaminę D. Dowiedz się, jak ważna jest ta witamina D i jak możesz zadbać o jej prawidłowybpoziomem podczas ponurych zimowych miesięcy.

Witamina D to coś więcej niż tylko witamina. Witamina D nie jest tak naprawdę witaminą, a prohormonem, ponieważ w przeciwieństwie do innych witamin, które musimy pozyskiwać z pożywienia, może być wytważana przez nasz organizm poprzez ekspozycję na słońce. Pełni kluczową rolę w naszym ogólnym zdrowiu; w utrzymywaniu właściwego stanu układu kostnego, funkcjonowaniu mięśni, wchłanianiu wapnia i wsparciu układu odpornościowego.

Pod wpływem światła słonecznego, w szczególności promieni UV-B, nasza skóra wytwarza około 80-90% zapotrzebowania na witaminę D. To sprawia, że ekspozycja na słońce jest łatwym i naturalnym sposobem na zwiększenie jej poziomu.

Chociaż ekspozycja na słońce jest głównym źródłem witaminy D, około 10-20% może pochodzić z diety. Dobrym źródłem witaminy D są tłuste ryby, takie jak łosoś, śledź lub tuńczyk, a także żółtko jaja.

Produkty mleczne, takie jak ser lub twaróg, również zawierają niewielkie ilości witaminy D3. Spośród pokarmów roślinnych, niektóre grzyby, takie jak kurki i pieczarki, są najlepszym źródłem witaminy D zimą - pod warunkiem, że podczas wzrostu były wystawione na działanie promieni słonecznych.

Zmiany pór roku wiążą się ze zmianą dostępności światła słonecznego, a utrzymanie odpowiedniego poziomu witaminy D może być wyzwaniem. Ma to kluczowe znaczenie, ponieważ witamina D jest w dużej mierze odpowiedzialna za produkcję serotoniny, "hormonu szczęścia", a jej niski poziom może powodować tak zwaną depresję zimową lub sezonowe zaburzenia afektywne.

Dobrą wiadomością jest to, że nasz organizm może magazynować witaminę D w tkance tłuszczowej i mięśniowej. Jeśli w pełni wykorzystamy słoneczne letnie dni, spędzając jak najwięcej czasu na świeżym powietrzu, możemy pomóc w budowaniu tych rezerw, które mogą nam bardzo pomóc w sezonie jesienno-zimowym.

W 2012 r. eksperci w kilku krajach europejskich oszacowali wymagane dzienne spożycie witaminy D na 20 mikrogramów dziennie "w przypadku braku syntezy endogennej", tj. jeśli organizm ludzki nie jest w stanie samodzielnie wytwarzać witaminy D.

Ryzyko niedoboru witaminy D jest szczególnie wysokie u osób, które spędzają mało czasu na świeżym powietrzu w miesiącach letnich, mają ciemną skórę lub są obłożnie chore.

1. Aktywność na świeżym powietrzu: Spędzaj regularnie czas na świeżym powietrzu, wystawiając skórę na działanie promieni słonecznych. Nawet codzienny 30-minutowy spacer może mieć duże znaczenie.

2. Zbilansowana dieta: Włączaj do swojej diety produkty bogate w witaminę D.

3. Suplementy diety: Rozważ suplementację witaminy D, szczególnie zimą.

4. Sprawdź poziom witaminy D: Jeśli obawiasz się o swój poziom witaminy D, proste badanie krwi może dać ci jasność. Przed przyjęciem suplementów najlepiej skonsultować się z lekarzem.

Brak witaminy D w organizmie może mieć poważne konsekwencje zdrowotne, podobnie jak jej nadmiar. Nie ma jednak ryzyka nagromadzenia zbyt dużej ilości witaminy D poprzez ekspozycję na słońce lub dietę, a jedynie z powodu nadmiernego spożycia suplementów.

Równowaga między ekspozycją na światło słoneczne, zdrową dietą i odpowiednią suplementacją może zapewnić utrzymanie optymalnego dla zdrowia poziomu witaminy D.

Poniższa lista zawiera przegląd objawów związanych z niedoborem i nadmiarem witaminy D: